ΤΑ ΟΦΕΛΗ ΤΟΥ ΔΙΑΛΟΓΙΣΜΟΥ
Ο διαλογισμός είναι τόσο αρχαίος όσο έιναι και ο άνθρωπος. Τα θαυμαστά του οφέλη τον έχουν καταστήσει ένα συχνό αντικείμενο επιστημονικής παρατήρησης και ιατρικής μελέτης. Ιατροί πολλών ειδικοτήτων, φυσιολόγοι, νευροεπιστήμονες και πολλοί άλλοι αντιπρόσωποι της επιστημονικής κοινότητας, έχουν διατελέσει πειράματα, διατριβές, εργασίες στην προσπάθειά τους να προσεγγίσουν αυτήν την αρχέγονη ανώτερη ανθρώπινη λειτουργία, στην οποία πολλοί λαοί που εξασκούν παραδοσιακά, οφείλουν την μακροζωϊα τους και το εύ ζην.
Η Ενεργονοητική μέσα στους κόλπους της συμπεριλαμβάνει ένα ολοκληρωμένο διαλογιστικό σύστημα προσφέροντας απλόχερα τα πολλαπλά οφέλη του διαλογισμού, το οποίο έχει δομηθεί με βάση τις γνώσεις που είναι χαραγμένες από Διδάσκάλους του παρελθόντος, και επικυρωμένες από επιστήμονες του σήμερα.
Μερικά από τα οφέλη του Ενεργονοητικού διαλογισμού είναι:
- καλλιέργεια του ανώτερου Ενεργού Νου
- χαλάρωση, νοητική γαλήνη
- καταπολέμηση άγχους, στρες, αϋπνίας
- βελτίωση της συγκέντρωσης
- καλλιέργεια της αίσθησης ολοκλήρωσης
- καλλιέργεια ανώτερων συναισθημάτων
- αναβάθμιση νοητικών λειτουργιών
- έμπνευση και άνοιγμα σε ανώτερες ιδέες
- βελτίωση ανθρώπινων σχέσεων
- αναβάθμιση και εκλέπτυνση ενεργειακού πεδίου
- προστασία και ενδυνάμωση της αύρας
- αύξηση δημιουργικότητας
- βελτίωση της διάθεσης
- πιο αποτελεσματική αντιμετώπιση δύσκολων καταστάσεων
- επίτευξη στόχων, ευημερία
- ανάπτυξη ενεργειακών κέντρων
- αναβάθμιση θεραπευτικών ικανοτήτων
- αποφασιστικότητα
- έλεγχος των σκέψεων
- έλεγχος εξαρτήσεων και σταδιακή θεραπεία
- καλλιέργεια διαίσθησης, διόρασης, ενόρασης
- απελευθέρωση από αρνητικά πρότυπα
- σταδιακή θεραπεία παιδικών τραυμάτων
- καλλιέργεια της ένωσης με την Ψυχή
Γενικές επιστημονικές έρευνες για τον διαλογισμό
Έρευνες σε ανθρώπους, άντρες και γυναίκες, που διαλογίζονταν καθημερινά με επιμέλεια, έδειξαν πως είχαν παχύτερα τοιχώματα εγκεφαλικού φλοιού από αυτούς που δεν διαλογίζονταν. Αυτό σημαίνει πως η γήρανση του εγκεφάλου τους είναι πιο αργή. Επίσης το πάχος του φλοιού σχετίζεται με τη λήψη αποφάσεων, την μνήμη και την ικανότητα συγκέντρωσης. Στους τακτικά διαλογιζόμενους ανθρώπους οι επιστημονικές παρατηρήσεις με τη βοήθεια της τεχνολογίας φυσικά, παρατηρούνται πραγματικές δομικές αλλαγές, όπως αύξηση του όγκου της φαιάς ουσίας στον ιππόκαμπο, που συνδέεται με την ικανότητα της μαθήσεως, και μείωση της φαιάς ουσίας στην αμυγδαλή, που συνδέεται με τις αγχώδεις καταστάσεις. Σε άλλα πειράματα παρατηρήθηκε αύξηση της μυελίνης, ενός λιπώδους προστατευτικού ιστού που περιβάλλει τα νεύρα στην πρόσθεια περιοχή του εγκεφάλου. Σε περιπτώσεις κατάθλιψης, διαταραχής της προσοχής και διαφόρων ψυχιατρικών παθήσεων, ο ιστός αυτός εκδηλώνει έλλειψη. Έχει αποδειχθεί επιστημονικά πολλές φορές λοιπόν ότι ο διαλογισμός δημιουργεί δομικές αλλαγές στον εγκέφαλο, προκαλώντας αύξηση της πυκνότητας κάποιων πολύ χρήσιμων περιοχών. Νέα κυκλώματα νευρώνων αναπτύσσονται και νέες εγκεφαλικές συνάψεις οργανώνονται που συνοδεύονται από θετικά αποτελέσματα στην υγεία.
Η Αϊλίν Λούντερς, σε μία μελέτη που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό νευροεπιστήμης «NeuroImage», χρησιμοποίησε υψηλής ανάλυσης τρισδιάστατες μαγνητικές τομογραφίες για να παρακολουθήσει εγκεφάλους εθελοντών σε φάση διαλογισμού, με σκοπό την παρατήρηση δομικών αλλάγών. Όπως διαπίστωσαν οι ερευνητές, ορισμένες περιοχές του εγκεφάλου των εθελοντών, που διαλογίζοντανε πολλά χρόνια (κατά μέσο όρο 24), είναι σημαντικά μεγαλύτερες σε σχέση με των υπολοίπων ανθρώπων. Οι περιοχές αυτές είναι κυρίως ο δεξιός ιππόκαμπος, ο δεξιός θάλαμος και η αριστερή κάτω κροταφική έλικα, περιοχές όλες σχετιζόμενες με τη ρύθμιση των συναισθημάτων.
Το 1967 ο δρ Χέρμπερτ Μπένσον, καθηγητής Ιατρικής στο Χάρβαρντ, με έρευνα που έκανε σε 36 διαλογιζόμενους, διαπίστωσε ότι κατά τη διάρκεια του διαλογισμού χρησιμοποιούσαν 17% λιγότερο οξυγόνο, είχαν τρεις καρδιακούς παλμούς λιγότερους το λεπτό, ενώ σημείωναν αύξηση των εγκεφαλικών κυμάτων θήτα.
Επιστήμονες από το Πανεπιστήμιο του Έξετερ στην Αγγλία, με επικεφαλής τον καθηγητή Willem Kuyken, παρατήρησαν 123 ανθρώπους με κατάθλιψη για διάστημα 15 μηνών και συμπέραναν ότι το ποσοστό υποτροπής σε όσους συμμετέχοντες λάμβαναν αντικαταθλιπτικά ήταν 60%, ενώ το αντίστοιχο ποσοστό σε όσους έκαναν διαλογισμό έφτανε το 47%.
Ο δρ. Randy Zusman, διευθυντής του Προγράμματος Υπέρτασης στο Γενικό Νοσοκομείο της Μασαχουσέτης στις Η.Π.Α. παρατηρεί ότι ο διαλογισμός βοηθάει στον σχηματισμό μιας ένωσης, γνωστής ως μονοξείδιο του αζώτου, η οποία αναγκάζει τα αιμοφόρα αγγεία να ανοίξουν, γεγονός που οδηγεί στη μείωση της αρτηριακής πίεσης. Η πτώση της πίεσης με τη σειρά της περιορίζει και τον κίνδυνο εμφάνισης καρδιαγγειακών παθήσεων.
