O Λευκός συναντά στην άλλη άκρη της αλυσίδας τον Μαύρο.
-Αγάπη και Σοφία σύμμαχε..λέει ο Λευκός.
-Σύμμαχος εγώ, ας γελάσω! απαντά ο Μαύρος
Λ: Δεν έχεις καταλάβει αγαπητέ οτι φροντίζουμε μαζί αυτό τον πλανήτη;Μπορεί να σκορπάς ασθένειες και βάσανα αλλά εξετάζουμε την συμμαχία και κάποια σου έργα είναι αξιόλογα..
-Μ: Τους κάνω να κλαίνε να υποφέρουν, να απελπίζονται, να ζουν στις εξαρτήσεις, τους ρουφάω τον εγκέφαλο κάθε μέρα, το θεωρείς έργο του Θεού σου;
-Λ: Θα σου πω…να όπως το τελευταίο που τους έκλεισες όλους σπίτια τους ξέρεις πόσοι είδαν εσένα μέσα τους και αποφάσισαν να αλλάξουν;
Ξέρεις πόσοι είδαν σκοτάδι στις επιλογές τους και με κάλεσαν;
Ακόμα και αυτοί που λύγισαν, μέσα τους αναζωπυρώθηκε η φλόγα της ζωής που είχαν χάσει.
-Μ: Δεν ξέρεις τι λες έχασαν δουλειές, σχέσεις, γάμους,και τώρα δεν σταματάω έχω τα παιδιά τους…
-Λ: Πονηρέ Μαύρε πάλι παγιδεύτηκες! Δεν βλέπεις πως η Αγάπη έγινε ισχυρότερη προς αυτά, δεν βλέπεις που ξύπνησαν και με βροντερή φωνή απαιτούν να αγαπάνε τα παιδιά πιο πολύ και απο τους εαυτούς τους;
Είναι που δεν μπορείς να καταλάβεις την συλλογική αγάπη που δημιουργείται μέσα απο την ατομική αγάπη του γονέα.Όλοι οι άνθρωποι θα αγαπήσουν και πάλι τους ανθρώπους. Γιαυτό είσαι σύμμαχος μας, γιατί τέτοιες εργασίες κάνεις εσύ, εμείς απλά ενισχύουμε το φως στις ακραίες καταστάσεις και τότε απλώνεται ανεμπόδιστα η αιώνια συνείδηση που είναι φως, πολύ λαμπερό!
-Μ: Ξέρεις πως το φως εμποδίζεται απο τους ίδιους άρα πάντα θα υπάρχω, θα τους πουλάω ευφυία αντί για Σοφία, πλούτη αντί για αφθονία, έρωτες αντί για Αγάπη…
Έχω υπομονή μέρα με τη μέρα θα είναι δικοί μου.
Λ: Μαύρε σύμμαχε ένας απλός στρατιώτης είσαι που προσπαθεί να αποφύγει την πειθαρχία, μα η στρατιά μας αμέτρητη, άπορε σε φιλοξενούμε μέχρι να αγαπήσεις και να συμπονέσεις αυτούς που πονάς.
Μαζί τους πιο πολύ εσύ πονάς γιατί νομίζεις οτι το φως θα σε κάψει. Βάστα γερά τον πλανήτη, πτώση δεν προγραμματίζεται!
Μαλαματένια